Tarih: geçmişteki olaylara ait bilgilerin keşfi, toplanması, bir araya getirilmesi ve sunulması bilimidir. Tarihi bilgi, geçmişteki olaylara ilişkin tüm bilgilerin, olayların vuku bulduğu dönemin şartları göz önüne alınarak, mümkün olduğunca nesnel bir şekilde sunulması ile oluşur. Tarih, yaşanan olayların bir daha yaşanabilmesi gibi bir olasılık olmadığından diğer bilimler gibi deney ve gözleme dayanamaz.

Kitap ile Tarih arasında eskiden beri gelen köklü bir bağ vardır. Tarihi bizler kitaplardan okuyarak öğreniriz. Bu öğrenme biçimi bile yalan yanlışlarla doluyken son yıllarda Tarih kulaktan aktarılan fiskos şeklinde halk içinde yayılmaktadır.

Ülkemizde sözde araştırmacı – yazar adı altında kitap yazan bazı insanlar son yıllarda hızla türemişlerdir. Ben bunlara tetikçi tarih kitapları yazan kişiler diyorum. Bunlar Tarihi kendi ideolojik düşüncelerine göre tarihi şekillendiriyorlar. Tarihi önderleri kendi ideolojilerine sokuyor ya kahramanlaştırıyorlar yada kötülüyorlar. Sözde Araştırmacı – Yazarlar bu kitaplar da da bol bol başka kendi tarzında olan yazarlardan alıntılar yaparak da okuyucuya inandırıcılık yapıyorlar.

Bu tip kitaplar ve yazanlar o kadar çoğaldı ki bunların türettiği kitapları elinize aldığınızda okumaya başladığınızda tarih ve yaşananlar dışında her şeyi bulabiliyorsunuz. Eğer hedefte karalanmak isteyen bir tarihi şahsiyet var ise her yol mubah olmuştur. Birkaç alıntı ile o kişiyi, katil, hırsız, dinsiz, vatan haini, kadın içki düşkünü v.s aklınıza gelen her kötü olabilecek yaftalamayı yapmaktadırlar.

Osmanlıcılığın bir marifet gibi gösterildiği bu günlerde bu tip sözde araştırmacı – yazarlar hızla kitaplar çıkarmakta bol bol seminerler vermektedir. Bu kişilerin tek doğruları vardır. Osmanlıyı yüceltmek ve Cumhuriyeti karalamak. Hemen burada bir not düşmekte fayda var Osmanlıyı da yazıyorsan yada Cumhuriyet tarihini de yazıyorsan bir yazar araştırı ve doğruları yorumsuz yazar kanaati okuyucuya bırakır. Okuyucu aptal değildir kendi kararlarını verebilir.

Birkaç yaşadığım örnekleri sizlere aktarmak isterim.

Eyüp Feshane şehir günlerinin kutlandığı popüler mekan oldu. Her sene yüzlerce şehir adları adında günler düzenlenmekte. Bunlardan birine bir arkadaşım için katıldı. Kahraman Maraş günleriydi. Ve Dulkadiroğlu Beyliğinin torunlarının da bulunduğu bir seminere katıldım.

Türkmen Beyliklerinden olan Dulkadiroğlu beyliği başta Elbistan olmak üzere o bölgede uzun yıllar hüküm sürmüşlerdir. Bazı kaynaklar Fatih Sultan’ın eşi Yavuz Sultan Selim’in annesinin bu beylikten geldiğini söyler bazı kaynaklarda olmadığını.

İşte sözde araştırmacı – yazarlardan olduğu anons edilen bir bayan uzun uzun Yavuz Sultan Selim’in annesini anlatıp Maraşlıların nasıl şanslı olduğunu sonrasında Padişahları öve öve konuşmasını bitirdi. Padişahlar, Osmanlı ve Padişah anaları o kadar karışık ve uzun bir konudur ki burada bir makalede anlatmak mümkün değildir.

Konuşmanın bitmesiyle Dulkadiroğlu Beyliğinin Derneği başkanı olan ve bu soyun torunlarından bir bey alkışlayarak teşekkürlerini iletti ve onurlarını anlattı.

Benim Tuhafıma giden ise sözde araştırmacı – yazar kadının saptırmalarından çok bu beyliğin torunlarının buna alkış tutmasıydı.

Dulkadiroğlu beyliği Beylik Yavuz Sultan Selim zamanında Osmanlı Devleti‘ne bağlandı. Dulkadiroğlu Beyliği Osmanlının başına bela olan son Türk beyliğiydi. Osmanlıya yıllarca çok zayiat vermiş ve yıkılamamıştı. Yavuz Sultan Selim Dulkadiroğlu beyliğini ele geçirdiğinde Şah İsmail’in yenilgisinde olduğundan daha çok Türkmen ailelerini yok etmiş bir daha baş kaldıramasın diye soy kırım denilebilecek kadar ölümlere yol açmıştı. Yorum sizlerin.

Son zamanlarda Mustafa Kemal Atatürk’ün mal varlığı üzerine tartışmaları izlemekteyim. Hatta döküm döküm mal varlığı listesinin yayınlandığını görmekteyim.

Genç bir Üniversite öğrencisi bir kız “Atatürk’ün o kadar malı var, nasıl edindiğini sormuyorsunuz”. Bu günkü siyasileri kast ederek “onlarda mal edinmiş çok mu?” dediğini ve ateşli şekilde savunduğunu görmeliydiniz.

Evet Mustafa Kemal Atatürk mal varlığı olan o dönemde de zengin denilebilecek bir şahıstı. Çankaya Köşkünün tüm çalışanlar dahil giderlerini de bundan dolayı kendi bütçesinden karşılar devlete ödetmezdi.

Mustafa Kemal Atatürk, halk örgensin, örnek olup gelişsin diye çeltik fabrikası kurmuştur, Modern çiftlikler kurmuştur, İş Bankası’na da ortak olması bu ülkede tek banka olan Osmanlı Bankasına (İngiliz Sermayelidir) rakip ve yerli sermayeli bir banka olsun diye ortak olmuş, kurdurtmuştur. Savaştan çıkmış, yorgun olan halka ticareti, iş yapmayı öğretecek işlere el atmıştır. Askeri dehasının yanında ekonomik deha olan Mustafa Kemal Atatürk’ün mal varlığını incelerken neticeye bakmak lazım.

Mustafa Kemal Atatürk Tüm mal varlığını hazineye bağışlamıştır. Milletten gelen millete geri dönmüştür. Yapılanlar örnek olmuş amacına ulaşmıştır.

Tarih değiştirilemez ah şu sözde araştırmacı – yazar deneler olmasa.

Fedai Çakır

02 Mart 2014, İstanbul