Bu gün kimse elimden tutup bayramlık almaya götürmüyor beni uzun zamandır.

Ben büyümek istemdim ki hep küçük kaldım. Tut anne elimden tut baba elimden beni de götürün bayramlık almaya diyor sol yanım.

Büyümeyi red eden bir yanım var, o yüzden koca delikanlı olan oğlumla bile arkadaşız baba oğul ilişkinsin dışında arkada, abi kardeş gibiyiz.

Elimin öpülmesini hiç istemem elimi öptürmeden de öleceğim.

Çocuk geldim yaşlanınca da çocuklaşmıyor mu insan işte ben aradaki dönemi de çocuk olarak yaşayacağım kime ne.

Hem insanın annesi babası yaşamıyor ise bayram sadece bir erkek isim gibi geliyor insana.

Kocaman adam oldum ama hiçbir hayvanı “Kurban” vermedim.

Söylenmesi ayıptır ama bende çok iyilikler yaptım ihtiyacı olan insanlara ve bu gün bir ders verildi bana İlahiyatçı İhsan Eliaçık tarafından. Belki de bundandır benin Kurban verememem.

“Bayram ödevi: ‘Hayvan öldüren öldürdüğü havyana karşılık yoksulları doyursun veya onun dengi oruç tutsun..‘ (Maide;95) Düşünüp, tartışınız.”

 

Fedai Çakır

14.10.2013, İstanbul