Korkularım var benim.

Bir kadın hayatımda olmalı mı? Sorusu ile başlar korkularım.

Tüm korkularımı çarpsan, bölsen, çıkartsan, toplasan sonuç aynıdır: Mutsuzluğa çıkar.

Ölü Ozanlar derneği filminde ki şu replik ne de güzel anlatıyor hayatı.

”İnsan, insan ırkının bir üyesi olduğu için şiir okur ve insan ırkı tutkuyla doludur! Tıp, hukuk, bankacılık, bunlar hayatı devam ettirmek için gereklidir..
Ama şiir, aşk, sevgi, güzellik… Bunlar da bizim yaşama nedenlerimiz!”

Hem yalnızlıktan şikayet edeceksin hem de sevmeye korkacaksın. Hem seveyim diyeceksin hem de seni seven kadınlardan köşe bucak kaçacaksın.

Bir kadını sevmek okyanusta kulaç atmak gibi olmamalı, kulaçların sonunda insanın tutunabileceği bir yer olmalı, sevginin bedelini boğularak ödememeli insan.

Sevgi karşında ki insanın kişiliğini yok etmek için silah olarak kullanılmamalı.

Tamam bencildir sevgi, ister ki hep ben olayım. Bir gün ben olmak yalnızlık olarak insanın ruhunun derinliklerine geri döner.

İşte tam da orada başlar tekrar mutsuzluklar ve umutsuzluklar.

İsterim ki yalnızca beni ben olduğum kadar sev, ben, ben iken mutluyum…

Şiir, aşk, sevgi, güzellik her daim sizlerle olsun…

Fedai Çakır

16 Ağustos 2014, İstanbul