“Bu gün düşünemeyeceğin kadar başım belada” Hiç olmadığı kadar mutlu olduğum bir günde bu mısraları yazıyorum.

Büyük şehirler de yaşıyor iseniz ve gündem sürekli değişiyor ise birde sorumsuz basın sürekli topluma olumsuzlukları pompalıyorsa hayatta mutlu olma ihtimalinizde azalıyor. Sürekli gergin, her an bir şeyler olacakmış gibi bir yaşam halindeyiz. Her gün gazeteler de, televizyonlar da veya sosyal medyada hayatın olumsuzluklarını görüyor okuyoruz.

Hayvanlara yapılan işkenceleri, kadın tecavüzlerini, çocuk tacizlerini, dayaklar, ölümler, cinayetler derlen üstüne birde geçim sıkıntısı telaşı yaşama mücadelesi eklenince hayat size zalim ki zalim geliyor.

Bir gün gazetelerde, Televizyonlarda yada sosyal medyada bir olumsuz kötü haber okumadığım da eyvah diyorum eyvah “Bu gün düşünemeyeceğin kadar başım belada” diyorum. Belalar, kötü haberler, yaşamın acımasızlığı o kadar ruhumuza nasıl nüfus ettiyse gayri geresini siz düşünün.

Yaşamak’ın aslında sadece karın doyurmaktan ibaret olduğu ilkel toplumlarda yaşayan insanlar mı? Bizden daha mutluydu yoksa bir tık ile her şeyi elimizin altına sunan teknoloji devri olan bu dönemde mi? İnsanlar mutlu.

Aile ilişkilerinin azalıp yok olduğu, arkadaşlıkların çıkar, iş ilişkisi ile ibaret sanıldığı, aşk’ın ise sadece gerek para harcama olduğunu sanan insanların yaşadığı bir büyük şehirde insanların nasıl mutlu olacağının formülü var mı? Acaba. Var ise bizlere de versin diyeceğim.

Zalimsin Dünya Zalim, yalnız bana değil üzerin de yaşayan tüm canlılara karşı zalimsin. Hayvanlara karşı, doğaya karşı ve İnsanlara karşı zalimsin dünya.

İnsan; sen Dünya’dan da zalimsin, elinin dokunduğu her şeyi yok ediyorsun. Zalimsin insan zalim hayvanlara karşı zalimsinsin, doğaya karşı zalimsin en çok da kendi ırkın olan İNSAN’a karşı zalimsin.

Cehennem; insan oğlunun yarattığı Dünyanın ta kendisi ve kıyamet; insanoğlunun bu dünyada kendi eliyle hazırladığı son.

Fedai Çakır

15 Haziran 2015, İstanbul