12 Eylülde çok büyük değildim ama genede hatırlayacak kadarda büyüktüm. Çocuk ve ergenlikle aklımda kalanları sizlerle paylaşmak istedim. Lütfen okurken bir ergenin gözünden bakmaya çalışın.

12 Eylül öncesinden hatırladıklarım:

Okuduğum lisenin 2 günde bir ya sağcı yada solcuk örgencilerle

kapatılıp o gün okula sokulmadığımız.

Rahmetli babamın kahvedeyken kahvenin taranması ve babamın tuvalete kaçarak kurtulması

Annemin üniversitede okuyan agabeyim ve ablam için benden çok endişelenmesi

Mahallenin tek girişine devamlı bomba süsü verilmiş pankartların asılması ve bu nedenle eve gitmek için 2-3 km yolumun uzaması

Lisede okuyan örgencilerin silahla sınavlara girip iyi not alması

Haberlerde devamlı öldürülen sağ yada sol görüşlü gençlerin haberleri

Yağ ve gaz kuyruklarında ettiğim akşamlar Poliste hangi görüşten olursan ol yakalandığında işkencenin bol olması.

Çocuk bile olsan İlla bir görüşü tutmaya zorlanmaları

12 Eylül ve sonrasında hatırladıklarım:

İhtilal olduğundan habersiz rahmetli anele köyden araba yoluna indiğimizde jandarmanın bizi yakalayıp geri göndermeye çalışması.

Annemin dinlemeyip bir şekilde İstanbul’a gelmek için otobüs yazıhanesine ulaşmamız.

Her ilin girişinde ve çıkışında otobüsün tüm kargosu boşatılarak arandığında 16 saatlik yolu 48 saatte İstanbul’a gelişimizi.

12 Eylülde tutuklananların başına gelenleri duydukça, 15 kişi bir evde bir tabanca yakalatan ve tabancayı kimsenin sahiplenmemesi nedeniyle aranan ağabeyimi 5 yıldan fazla saklamamız  aklımda kalanlar.

Not: Ağabeyim 5 yıl sonra teslim odlu ve o gün serbest bırakıldı. O zamanlar Ülkücü olan ağabeyim bu gün solcu oldu.