12 Eylülde çok büyük değildim ama genede hatırlayacak kadarda büyüktüm. Çocuk ve ergenlikle aklımda kalanları sizlerle paylaşmak istedim. Lütfen okurken bir ergenin gözünden bakmaya çalışın.
12 Eylül öncesinden hatırladıklarım:
Okuduğum lisenin 2 günde bir ya sağcı yada solcuk örgencilerle
kapatılıp o gün okula sokulmadığımız.
Rahmetli babamın kahvedeyken kahvenin taranması ve babamın tuvalete kaçarak kurtulması
Annemin üniversitede okuyan agabeyim ve ablam için benden çok endişelenmesi
Mahallenin tek girişine devamlı bomba süsü verilmiş pankartların asılması ve bu nedenle eve gitmek için 2-3 km yolumun uzaması
Lisede okuyan örgencilerin silahla sınavlara girip iyi not alması
Haberlerde devamlı öldürülen sağ yada sol görüşlü gençlerin haberleri
Yağ ve gaz kuyruklarında ettiğim akşamlar Poliste hangi görüşten olursan ol yakalandığında işkencenin bol olması.
Çocuk bile olsan İlla bir görüşü tutmaya zorlanmaları
12 Eylül ve sonrasında hatırladıklarım:
İhtilal olduğundan habersiz rahmetli anele köyden araba yoluna indiğimizde jandarmanın bizi yakalayıp geri göndermeye çalışması.
Annemin dinlemeyip bir şekilde İstanbul’a gelmek için otobüs yazıhanesine ulaşmamız.
Her ilin girişinde ve çıkışında otobüsün tüm kargosu boşatılarak arandığında 16 saatlik yolu 48 saatte İstanbul’a gelişimizi.
12 Eylülde tutuklananların başına gelenleri duydukça, 15 kişi bir evde bir tabanca yakalatan ve tabancayı kimsenin sahiplenmemesi nedeniyle aranan ağabeyimi 5 yıldan fazla saklamamız aklımda kalanlar.
Not: Ağabeyim 5 yıl sonra teslim odlu ve o gün serbest bırakıldı. O zamanlar Ülkücü olan ağabeyim bu gün solcu oldu.