Bir kadın, bir erkek…
Erkek, ‘’düşünür yaş ilerliyor nereye kadar…‘’
Kadın ise yorulmuş, aşk’ına karşılık bulamamaktan…
Erkek, ‘’bir şans versem…‘’ der kadına…
Kadın, hissetmiştir… Hazırdır şansı kullanmaya…
Erkek, açık sözlü olmaktan yanadır… Anlatır, hayatından geçen olanca kadınlar sürüsünü…
Kadın da bu açık sözlülüğün karşılığında birkaç kelime döker dudaklarından…
Her kadın gibi o da, bir zamanlar bir erkeğe aşıktır ve anlatır, aşk’ın bedeninden ve ruhundan neler alıp gittiğini…
Bunları dinleyen erkek, aklından geçirir… ‘’Ben hiç masum değilim…‘’
Kadın, anlatmaya devam eder… Bir yuva özlemini, çocuk özlemini…
Erkek, dinler…
Erkek, düşünür… ‘’Neden olmasın genç ve güzel… Güzel de sevişiyor… ‘’
Kadın devam eder anlatmaya gönlündeki isteklerini…
Erkek, dinler… ‘’Ben hiç de masum değilim…‘’
Kadın, anlatmaya devam eder… ‘’Artık kendi ailem olsun…‘’
Erkek dinler…
…düşünür…
Ben hiç masum değilim… Kaç bedene değdi bedenim…
Kadın susmuştur… Bakar erkeğin gözlerine…
Erkek düşünür…
Erkek gerçektende ne düşünür…
Bir kadın bir erkeğe geçmişini anlatmışsa erkek ne düşünür.
Güvensizlik? Ya da saygı…
Ben…
Hep mi karşılıksız olur aşklar? sorar beynimin bir yanı…
Şans vermek mi?
Unutmak için “Yara bandı oluyorsan…” Nede güzel söylemiş Pablo NERUDA…
“Asla, aşk acısı çeken birisine aşık olmayın. O kişi yaralıdır ve yara bandı olarak sizi kullanır”
Fedai çakır
22 Nisan 2014, İstanbul