Etiket arşivi: KÖMÜR MÜ? ÖMÜR MÜ?

SOL YANIM KÖMÜR KARASI

soma-gorsel

Küçük bir kız çocuğu, kocaman bir mikrofona konuşuyor.

“Kimin oluyor”

Babam öldü” toprakla oynuyor bir taraftan

“seni sever miydi”

Güzel kızım diye severdi

Annelere, eşlere, kardeşlere, babalara uzatılan mikrofonlara acı kusan yüreklerin titrek sesleri ile verilen cevaplarla doluydu mikrofonlar.

Kara
bir
iz
bırakarak
akar.
Göz yaşım karadır benim…

Bir mikrofonda bana verin bende sormak istiyorum ekran başında olan izleyicilere.

Sizin Hiç Babanız Öldü Mü?”      

Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum
Yıkadılar aldılar götürdüler
Babamdan ummazdım bunu kör oldum…” (Cemal Süreya)

Annem gibi şapur şupur öpmeyen ama öptü mü öpüşü unutamayan bir adamı ben Çapa’nın soğuk ameliyat masasında bırakmıştım.

Babam’la vedalaşmamıştım, ona ölümü konduramadığım dan herkes helalleşirken ben helalleşmemiştim.

Soğuk morgun soğuk mermer taşlarına sırtımı dayamış çok ağlamıştım çok, babamı kaybetmiştim babamı.

Bu gün de çok ağlıyorum babam. Soma da benim gibi veda etmeden babasını kaybeden çocukların babalarına ağlıyorum.

Onlar da helalleşmediler babalarıyla onlarda ölümü konduramadılar babalarına…

KÖMÜR MÜ? ÖMÜR MÜ?

Bir ölüm bekler
Ta toprağın derinlerinde

Bir aş bekler
Eş ile çocuk parçası

Ölme demek kolay
Yaşamak hayatta kalmak zor

Ölüm bulmuşsa derinlerde
Sol yanım kalır yeryüzünde

Ölüm bulmuşsa derinlerde
Sol yanım kalmıştır sizinle

Öldüm ben taaaaa derinde
Kalbim ise sizlerle…

 

Fedai Çakır

16 Mayıs 2014, İstanbul